Bir ana arter düşünün. Daralan genişleyen, inen çıkan kaldırımları olsun. Ama öyle bir yere gelsin ki kaldırım 70-80 santime düşsün. Bitmedi.. Bu yetmiş seksen santim genişliğindeki kaldırımın tam ortasında bir enerji hattı direği dikilmiş olsun. Direğin iki yanında kalan mesafeden asla bir bebek arabası geçemesin. Yetmedi, bitişik parsel Voyvoda’nın kazıklarını aratmayacak rijitlikte sivri bir ferforje çitle çevrilmiş olsun. Hani, kaldırımın darlığında sıkışan bir yayayı kaçış veya savruluş noktasında tek bir seçenek bekliyor:Uçları özenle sivreltilmiş çelik şişler.. Bunu yazarken yazdıklarımın birine batması konusunda zerre kadar bir husumet içinde olmadığımı kimseye kanıtlamak durumunda değilim. Beni bilen bilir. Hakkaten bu düzenleme hangi yılda yapıldı ise ve oradaki hak sahibiyle belediyeyi yönetenler arasında normal bir muvafakatı yansıtıyorsa bir açıklaması olmalı. Oraya kadar makul bir genişlikte gelen kaldırım, kamu ile mülk sahibi arasında hangi kriterler gözetilerek paylaşılmıştır da bu tuhaf koridora mahkum edilmiştir yurttaş?.. Özellikle bir kez daha vurguluyorum. En yoğun iki ana arterinizin bir tanesinde bebek arabasının sığmayacağı kadar bir kaldırımın olması kamusal vicdana asla izah edemeyeceğiniz bir garabettir. Bunun düzeltilmesini talep edenler olmadığı için bu kaldırım böyle duruyor ve bu direk yerini koruyorsa söyleyecek sözün bittiği yerdeyizdir.. Osman Oktay