Ülkemizde devlete ait 15, özel sektöre ait 12 ve pancar kooperatiflerine ait 6 olmak üzere toplamda 33 şeker fabrikası faaliyet göstermektedir. Kamunun sektör payı yüzde 35,5, kooperatif fabrikalarının payı yüzde 36,9, özel fabrikaların payı ise yüzde 27,6 dır.
Yaklaşık 350 bin çiftçi aile, yıllara göre 350-400 bin hektar arasında değişiklik gösteren ekim alanında şekerpancarı yetiştirmektedir. Türkiye’de 3 milyon 151 bin tonu pancar şekeri, 990 bin tonu nişasta bazlı şeker olmak üzere toplam 4 milyon 141 bin ton şeker üretim kapasitesi mevcuttur.
2020 yılının pancar alım fiyatının hala açıklanmaması pancar üretimi yapan çiftçilerimizi endişelendirmektedir. Şekerpancarını söküp şeker fabrikalarına geçen yılın fiyatı ile teslim eden üreticiler, fiyatın acilen açıklanmasını beklemektedir.
Şu anda şeker fabrikaları tarafından ton başına 300 liralık fiyatla “avans fiyat” olarak pancar alımı yapılmakta, ancak müstahsil makbuzu kesilmediği için üreticiye ödeme yapılamamaktadır. Bu nedenle üreticiler, 2020 yılının pancar alım fiyatının belirlenerek bir an önce açıklanmasını istemektedir.
Şekerpancarı üreticilerinin, mazot, gübre, sulama, elektrik ve söküm bedeli başta olmak üzere maliyetleri geçen yıla göre çok fazla artmıştır. Yukarıda saydığım nedenlerle pancar alım fiyatı maliyetler dikkate alınarak açıklanmalı ve bu fiyat ton başına en az 400 liralık bir fiyat olmalıdır. Üretim maliyetleri göz önüne alındığında, bunun altında verilecek olan her fiyat çiftçilerimize zarar yazacaktır. Çiftçilerimizin gelecek yıl tekrar şeker pancarı üretebilmesi için en az 400 liralık fiyat tüm üreticilerimizin beklentisidir.
Öte yandan, geçen yıl Burdur şeker fabrikası tarafından pancar alımı yapılan bazı kantarlar kapatılmıştır. Burdur ilimizin Gölhisar ilçesine bağlı Kağılcık, İbecik ve Akçaköy’de bulunan kantarlardan 13.200 ton şeker pancarı, aynı şekilde Afyon’da bulunan Dazkırı, Evciler, Tatarlı ve Irgıllı’da bulunan kantarlardan 12.000 ton şeker pancarı alımı yapılmaktaydı.
Söz konusu bu kantarların kapatılması sonucunda pancar üreticilerimizin bir kısmı üretimden soğutmuş ve artık ekim yapmaktan vazgeçme noktasına gelmişlerdir.
Sonuç olarak üreten bir Türkiye olmak için şartlar ne olursa olsun üreticilerimiz sonuna kadar desteklenmelidir.