Bülent Okunakol

İyilik yapalım ama nasıl? Muhteşem bir hikaye

Bülent Okunakol'un 'İyilik yapalım ama nasıl? Muhteşem bir hikaye' adlı köşe yazısı...

İYİLİK YAPALIM AMA NASIL? MUHTEŞEM BİR HİKAYE !

İnsanın hayatında kendini mutlu hissettiği müstesna anlar vardır.
Yüzlerce çeşit bahtiyarlık vesilesi olmuştur.
Ama bazı mutluluk duyguları vardır ki; tarifi mümkün olmayan...
Tarifi mümkün olmayan bir mutluluk kaynağı olan, iyilik yapmanın hissi dünyalara bedeldir.
Bazen bir insana yada zavallı bir hayvana yapılan iyiliğin karşılığında yüreğinde müthiş duygular uyanır insanın, anlatılmaz, anlatılamaz !

İyilik yapalım ama nasıl ?
İyilik yapmanın da bir metodu olmalı değil mi ?
Özellikle insanları incitmeden,
Onurlarını kırmadan.

Peygamber Efendimiz Hz Muhammed ( Sav )
" Sağ elin verdiğini sol el bilmeyecek" diye tarif ederken iyiliğin nasıl yapılacağını ne güzel özetliyor.
İyilik yapmada;
Nezaketi elden bırakmadan, en tatlı lisan ve beden diliyle, zaman ve mekan mefhumları içinde...

Riyaya ve şova girmeden !

Değerli okuyucularım İşte böyle bir şekilde yapılan bir iyiliğin muhteşem bir hikayesini sizlerle paylaşmanın mutluluğunu yaşamak istiyorum.

Ayakkabıcı, yeni getirdiği malları vitrine yerleştirirken, sokaktaki bir çocuk onu izlemekteydi.
Okullar kapanmak üzere olduğunda, spor ayakkabılarına rağbet fazlaydı. Gerçi mallar lüks sayılmazdı ama küçük bir dükkan için yeterliydi.
Onların en güzelini ön tarafa koyunca, çocuk vitrine doğru biraz daha yaklaştı.
Fakat çocuğun bir koltuk değneği kullanmakta olduğunu farketti.
Hemde güçlükle tutunduğu. Adam ona bir kez daha göz
attı.
Üstündeki pantolonun sol kısmı, dizinin alt kısmından sonra boştu. Bu yüzden de sağa sola uçuşuyordu.

Çocuğun baktığı ayakkabılar, sanki onu kendisinden geçirmişti. Bir müddet öyle durdu.
Daldığı hülyadan çıkıp yola koyulduğunda, adam dükkandan dışarı fırlayıp:
-"Küçük !" diye seslendi. -"Ayakkabı almayı düşünürmüsün ? Bu seneki modeller bir harika !"
Çocuk ona dönerek:
-"Gerçekten çok güzeller !" diye tebessüm etti.
-"Ama benim bir bacağım doğuştan eksik " dedi.
-"Bence önemli değil." diye atıldı adam.
-"Bu dünyada tam insan yok ki ! Kiminin eli eksik, kiminin de bacağı !..

Kiminin de aklı ya da vicdanı. !"
Küçük çocuk şaşkın, bir şey söyleyemiyordu. Adam ise konuşmayı sürdürdü:
-"Keşke vicdanımız eksik olacağına ayaklarımız eksik olsa idi."

Çocuğun kafası iyice karışmıştı. Bu sefer adama yaklaşıp:
-"Anlayamadım!" dedi. "Neden öyle olsun ki ?"
-"Çok basit !" dedi adam.
-"Eğer vicdanımız yoksa cennete giremeyiz.
Ama ayaklar yoksa problem değil.
Zaten orada tüm eksiklikler tamamlanacak ! Hatta sakat insanlar, sağlamlara oranla daha fazla mükafat görecekler..."
Küçük çocuk, bir kez daha tebessüm etti. O güne kadar çektiği acılar hafiflemiş gibiydi sanki...

Adam, vitrini işaret ederek:
-"Baktığın ayakkabı, sana yakışır !" "Denemek ister misin?" dedi.
Çocuk, başını bir o yana bir bu yana sallayıp:-
"Üzerinde 30 lira yazıyor." dedi.
-"Almam mümkün değil ki !"
-"İndirim sezonundayız. Senin için biraz indirim yaparım ! Bu durumda 20 liraya düşer. Zaten sen bir tekini alacaksın, o da 10 lira eder !" dedi ayakkabıcı.
Çocuk biraz düşünüp:
-"Ayakkabının diğer teki işe yaramaz ! Onu kim alacak ki ?" deyince;
-"Amma yaptın ha !" diye güldü adam. Onu da sağ ayağı eksik olan bir çocuğa satarım."
Küçük çocuğun aklı bu sözlere yatmıştı. Adam, devam ederek:
-"Üstelik de öğrencisin değil mi?" diye sordu.
-"İkiye gidiyorum" diye atıldı çocuk.
-"Üçe geçtim sayılır."
-"Tamam işte !" dedi adam. 5 lira da öğrenci indirimi yapsak, geriye kalır 5 lira. Onda da zaten pazarlık payı olur.
Bu durumda ayakkabı senindir, sattım gitti !"

Ayakkabıcı, çocuğun şaşkın bakışları arasında dükkana girdi. İçerideki raflar, onun beğendiği modellerin aynısıyla doluydu.
Ama adam, vitrinde olanı çıkardı. Bir tabure alıp döndükten sonra çocuğu oturtup yeni ayakkabısını giydirdi.
Çıkarttığı eskiyi göstererek:
-"Benim satış işlemim bitti !" dedi.
-"Sen de bana bunu satarsan memnun olurum."
-"Şaka mı yapıyorsunuz ?!" diye kekeledi çocuk.
-"Onun tabanı delinmek üzere. Eski bir ayakkabı para eder mi hiç ?"
-"Sen çok cahil kalmışsın be arkadaş!" dedi adam. Antika eşyalardan haberin yok herhalde. Bir antika ne kadar eski ise o kadar para tutar. Bu yüzden ayakkabını, bence en az 30-40 lira eder."

Küçük çocuk art arda yaşadığı şokları üstünden atabilmiş değildi. Mutlaka bir rüyada olmalıydı. Hem de hayatındaki en güzel rüya...
Ayakkabıcının, heyecandan terleyen avuçlarına sıkıştırdığı kağıt paralara göz gezdirdikten sonra, 10 lirayı geri vererek:
-"Bana göre 20 lira yeterli. İndirim mevsimini başlattınız ya!" diye mırıldandı. Adam onu kırmayıp parayı geri aldı. Ve bu arada yanağına bir öpücük kondurdu.

Her nedense içi içine sığmıyordu. Eğer bütün mallarımı bir günde satmış olsam, böyle bir mutluluğu yaşayamazdım diye düşündü.

Çocuk yavaşça yerinden doğruldu. Sanki koltuk değneğine ihtiyaç duymuyordu. Yüzünden mutluluğunu okumak mümkündü. Sımsıcak bir tebessümle teşekkür edip:

-"Babam haklıymış! Bir zaman önce;
Sakat olduğun için üzülmene hiç gerek yok demişti !.."

İşte değerli okuyucularım,
Rabbimiz bizlere de böyle iyilikler yapıp, böyle mutluluklar hissedebilmeyi nasip eylesin...
Ramazan - ı Şerifiniz kutlu olsun inşaallah..